Ne bir özlem var öyle,ne bir sevgi?Bilinmeyen kişiler var içimizde.Ne bir suçluluk duygusu ne bir vicdan sancısı.Bilinmeyen kişiler var.Bilinmediler.Bilinmiyorlar.Bilmiyorlar.Bilmem..Çok mu edebi? Çok mu şairsel? Bence tamamen aşırı sefil.Afilli kelimeler kullanmadan da mutsuz olunur yoksa.Düz ve yalın mutsuzluk.Sade ve sıradan.Gelene öylesine tekme atar gibi mutsuz.Boş teneke kutuyla gol atar gibi.Kalbin ritmleri azami,düşünceler asgari.Minik minik insan yüzleri gelip gelip gidiyorlar.Geldiler.Gelmişler.Durmadan gidiyorlar.Gitmek azami, beklemek asgari.Beklemek çok nötr.Beklemek faydalı faydasız.Biraz zamana ihtiyacım var derken,zamanı biraz geri alsak keşke diyeceğin kadar seri ve küstah.Beklemek neyi beklediğini unuttuğunda beklemek oluyor.O zaman beklediğini tekrar beklemek için bekliyorsun.Beklemek sabit ve ağır.Ağır eşyalar kadar ağır.Salon büfeleri kadar kullanışsız, bir o kadar zevksiz ve dantelli.
Farkındalık en kötüsü.Bile bile lades.Fark ede ede farkedilemeyiş.Fark ettin mi?Çok mu edebi oldu bu? Çok mu şairsel? Bence tamamen aşırı beyhude.Boşa sarmadan da fark edilir yoksa.Düz ve yalın.Sade ve sıradan.Anlamadan yaşayanlara özenecek kadar farkında.Anlamamışları kıskanmak kadar farklı.Anlamışları anlayamayacak..Anlamıyorlar.Anlaşamıyor.Anlaşılmamış ki hiç
Seni duymuyorlar.Seni dinlemiyorlar.Kimse önemli değil.Onlara göre ya sen konuşmuyorsundur ya da onların kulaklarına gitmeyecek kadar güzeldir sesin.Sessizliği duyamayacak kadar kirlidir kulakları.Sarı sarı iltihaplı ve sesliliğin büyüsüne kapılmışlardır.Pili bitmiş kumandalar kadar işlevsiz.Arkasına vura vura kanal değiştirilenlerden..Seni yargılamıyorlar,eleştirmek sadece zevk için.Kendi doğrularında kaybolup gidiyorsun kıyas yaparken yüksek yargı merciilerinde.
Haklı olmak veya olmamak umrunda değil.Sen mutsuzsun.Nerde? Ne zaman? Nasıl? olduğunun önemi olmadan meridyenler arasında sonsuz mutsuz.İliklerine kadar mutsuz.Kasığından başlayıp parmaklarının ucunda atan tarzda mutsuzluk..
