Vee yıllardan sonra okul zilini duyup saçımı taramadan,gömleğimi içeri sokmadan çapaklı çapaklı çıkıp okuluma gittiğim muhlis aile evimdeki minik çöplük odamda son gecemi yaşıyorum.Her son bir başlangıç mı yoksa başlangıçlar mı sonları son yapan bilmeden ve bilmek istemeden.Duygu yüklüyüm kolonlara,duvarlara ve bilumum inşaat malzemeleri.Duvarların dilleri olsa da suratıma tükürseler ahh ahhh.Neyse ki duvar duvarken güzel bırakın şeker de yiyemesin bir zahmet. Ne zaman büyüdüm,ne zaman böyle bir karar aldım? diyor insan içinden.Kapısında acı acı davul zurna çalınan gelin evi misali gidişim buruklu bir sevinç.Kuşağı beline bağlanırken ağlayan gelinleri anlar oldum. Gitmiyorsun neticede sonsuzluğa ama artık o güvenli çatıda da değilsin gibi. Alın bütün çeyrek altınlarımı da ben annemi öpeyim bol bol diyorsun ilkokula yeni yazılmış çocuk gibi. Evet evet şu an resmen okulun ilk günü hüzünsülüğü var.Ama önlüğümü de çok sevdim kahretsin örtmenim
Biraz da İzmir'den dem vuralım bakalım.Sokaklarını karış karış bildiğim,tek bir noktasında bile yaşanmadık hatıra bırakmadığım nüfus cüzdanımda yazılı alın yazım. Ne tuhaftır senelerdir ''senden kurtulsam artık'' dedikten sonra yine romantik romantik bakıyorsun bana bu akşam. Resmen tam ayrılacakken buluşmaya yakışıklı gelen sevgili gibisin he. Ne aşklarım,ne kalp kırıklarım,ne arkadaşlarım kaldı sende değerini bil. BOYOZ GEVREK KORDONla sınırlı değilsin benim için.Daha içli daha östrojen duygulara gark olurum seni düşünce bundan da şüphen olmasın,hep gururlanasın.
Yeni aldığı defterde yazarken eski defterinin kıvrık uçlarını arayan gözlerle gidiyorum. Sana emanet etmiyorum ama çoğu şeyi göz kulak olsan yeter. ''Nasılsa bi ayağımız burda yahu'' samimiyetsizliğiyle de gitmiyorum. Kalbimin bi kısmı nasılsa sende.Hoşçakal aşkım
...
Kezbans
