Hep bir nasihat hep bir hayat tecrübesi.Ben bütün bunları yaptım aman sen sakın yapma! Eğer yapmazsan da başkalarının kafasına vura vura anlat yapamama yapma döngüsü.
Ne kadar hoşnutuz o çektiğimiz acıları gün gelip üstünde pötikare desenli bezi olan kapaklı piknik sepetimizden çıkartmaya.Al bakalım bende de bu var:) Toplanın iftar yapıyoruz.Öğüt iftarı! Ben daha çok yaşadım ben daha fazla çektim koyayım mı biraz daha? Hayır teşekkürler kafii çünkü ben yanımda ŞİMDİKİ AKLIM OLSA getirmiştim.
Nedir bu şimdiki akıl? Şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler diyor mesela Aksu? Bunu dediğinde henüz kariyerinin başlarındaki genç bir minik serçeydi.Şimdilerde kokoyin partilerinin prensesi müzik piyasasının escobarı.O zaman kaybolan yıllarını alsa bu zamana 3-5 çiziğe satar mıydı? Bilmiyorum.Sorularımın cevabı yok.Cevaplarım sorulanmalı.Kafam karışık ve artık büyümek istemiyorum.
Her gün uyandığım dünyada,o gün hayatta olmayan ama olacaklar adına farklı deneyimler edinmekten yoruldum.Ne için ilerde götüne avuç avuç ağrı kesici merhem sürerken ''ben ettim siz etmeyin'' demek için mi? Ne münasebet ben etmişsem iyidir.Hatta daha da edilecek varsa getirin edinilililinilinsin! Kafam dar bir koridor ve ben o koridorda günde 100 kere çığlık ata ata koşuyorum.Delirmenin ayıbı olmaz.Herkes yaşar gün gelir bamya ayıklarsın gün gelir barların tepesinde zıplarsın son ses müzikler eşliğinde.Ama yine de sensindir.İkisi delilik arasında fark yok işte ()yine aksu'dan alıntı yabtım azına sıççam senin bekle serçe
Eskiden herkes çok temizdi,herşey çok güzeldi,saygı vardı,şoppili yoktu,buffulu geldi,hoppili oldu'lardan da bıktım.Gelin kardeşlerim elele tutuşup koskoca bir pencereden 500 bin kişi atlayalım o halde? Hatalarımız ve çektiğimiz dönemsel acılarla bu kadar övünüp geçmişi bu kadar ballı pudralı anlatmak da patolojik çünkü.Valla ben anı yaşıyorum.İstersem öleyim dedim geçenlerde.O an dedim tabi bunu anlık.Anı yaşadım ve bittim.Sonra kendi cenazemi düşündüm.Büyük bir tabut olacak Atatürk Kültür Merkezi Sahnesi'nde.Çıkıp konuşmayı Haluk Bilginer yapacak ve alkışlarla sonsuzluğa uğurlanacağım.O iğrenç fotoğraflarım ve sik sok twitlerim projektörle yayınlanacak dandik bir slayt eşliğinde.Çıkışta herkes bir değeri kaybettiğini bilecek.Bir değer! Yani haberlerde öyle söyleyecek ve haber bandımın ardından dönen hayvanat bahçesine yeni gelmiş sevimli panda yavrusu MOJİnin komik görüntüleriyle herkes tarafından sonsuza kadar unutulucam.
Bak sen şu halime.Ben koskoca ben? Ne acı ne kadar gücenik? İnsan kendi ölümünü düşündüğünde acaba kimler ağlar arkamdan fikrinden çok ayyy yazık kız bana orda yatıyomuşum mesela off yazık ayol ayy bak nasıl kalmışım o taşta PUUU! diyip hayali kapatıveriyor en heyecanlı yerinde.Çünkü çok değerliyiz çünkü o pamukçuk o popocuğa giremeyejek ki:) Oyyy guju guju guju çeni :)
Bilin ya da bilmeyin tecrübe,edinim,kaybedim veya kazanım hiçbiri sizi siz yapmıyor.Belki birgün parkta torunun salıncakta 250 km hızla sallanırken sen diğer banktakilerin beynini sikmek için canla başla çalışıyorsun sırf bunlar için.Senin doğrun,senin olduğu müddetçe güzel çünkü.Sen yoksan hoşçakal doğrular...
KEZBANS ÖPER:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder