Ayrılalım Ama ''Medeni'' Olsun!

Nedendir bilinmez doğrusunu,akıllısını gidip seçmez şu kalp denilen kancık.Gider de en kıranını,en dökenini yapıştırıverir orta yerine.Dupduygusal bir yazı gibi mi gözüküyo?Hiç sanmıyorum...Aslında gülünecek halime ağlıyorum demeliyim.Terslik bu olmalı.Senelerdir kullanılan terimi bile eğirip büküp kıçıma çeviriyorum...Evet her biten şey gibi en son yaşadığım (karşılıklı duygusal filört ehehe) şey de finish çizgisini görmüş bulunmakta.Penis şeklinde bir kupa bile getirmeyen eller kırılsın!Kutu kutu nutella yiyip,yatağa picamalarıyla kendini atmış bir bebe efekti kullandığımı düşünelim mesela...O artık gitti ve gelmeyecek tam da şuramda bir....öfff olmuyo işte bende bu efektler..

BU GECE SON BİRAZ SONRAĞĞ BÖLÜMÜ:

İnsanlara verdiğim değerlere göre kafamda raflar var benim.Mesela birine az değer vermişsem hoop alıyorum onu en alt rafa koyuyorum.Diyelim 3.2 şiddetinde değerliyse orta rafların dibicik kıyısına sıkıştırıyorum.Çok değer vermişsem en tepelerin tepesine yerleştiriyorum,ona ulaşamıyorum sanki.Kafam bir kütüphane gibi.Ama kitapları yerinde sabit tutabilene aşk olsun.İnsanlar durmuyo,insanlar beklemiyo...En son ilişkimi gözden geçirip analiz ettim.Beni sevdiğini söyleyip,bana saygı duymuyodu.Karşılıklı güven duygularımız doktorlar tarafından alınmış gibiydi ve sağlıksızdık.İlişkinin başında zirvelerde olan seks hayatımız şimdilerde rögar kapaklarının altına kadar düşmüştü.Kısacası aşk ölmüş,sevgi bende kalmıştı..Onun da kısası bu sefer daha çok seven ben,hevesini almış ama ayıp olmasın diye gidemeyen oydu!Durumu tek başıma yargılayıp kendimi celallendirmekten vazgeçip sevgilime mesaj attım (eski sevgilime işte)’’Yarın buluşalım konuşmamız gerek’’ diye..

AYRILIK BÖLÜMÜ:
Hiç ‘’medeni’’ ayrıldığım bi insan olmadı hayatımda şu zamana kadar.Ya boğazım patlayana kadar kavga gürültü,ya laf sokup silinen telefon numaraları...Ayrılığın medenisi olmaz bence.Sevgilisinden ayrılıp ‘’dost’’ kalabilen herkese şok olmuşcasına bakıyorum.Bi zamanlar sevdiğin,gözünün içine baktığın,yatağından eksik etmediğin insanı al karşına ‘’Ehihi nası gidiyo yeni ilişkin?’’ de..Olucak iş değil..Kesinlikle kabul etmiyorum.AY EM NAT!!!Ambulans çağırın!!ÇABUKKK!!.Biliyorum işte böyle konulara geldiğim andan itibaren adeta gözüme tiyatro perdeleri iniyo ve başlıyo bi trajikomedi...Gözlerimde perdelerim,gözaltlarımda torbalarım şehrin tam merkezinde buluştuk onunla.Ayrılık konuşması yapmayı da cidden bilmiyodum.Yani masaya oturur oturmaz ‘’Şey ayrılıyorum senden?Tamam mı ?Sorun yok di mi?Oldu o zaman neyseee görüşürüz bayyy’’ diyip kalksam kendimi hiç yadırgamazdım.Neyse ki öyle bişey yapmadım.Ama onu ona şikayet etmek te gereksizdi.Yok ‘’Sen şöyle birisin,makarnayı yiyemiyosun,sakalların batıyo,öküzsün,bi de bana geçen şunu söylemiştin’’diyerek sadece içimi dökerdim.Ve karşı taraftan da aynı tepkili bişeyler gelirdi,konu uzardı.Birbirimizi kırmaya başlardık,ve ben kırılırsam masayı alıp kafasına atardım.Hoş olmazdı..Buluştuğumuz mekanda kahve içip,medeni bir şekilde konuşmaya başladık.’’SEN DEĞİŞTİN’’ dedi.’’SEN DEĞİŞTİRDİN’’ dedim bende.Uzun uzun sessizlikler yaşadık.Öteden bakan ‘’Sağır Ve Dilsizler Derneği Toplantısı’’ yapıyoruz zannedebilirdi.’’OLMUYO’’ dedim.’’OLMUYOSA BİTSİN’’ dedi.Ayrılık isteğini şimşek hızıyla kabul edebilen başka bi Allahın kulu daha olamazdı zaten.Şaşırmadım..Onun söyleyemediğini ben söylemiş oldum.O sadece gelen dublaja onay verdi.Ama altyazı olarak ‘’Göt’’ dediğimi okuyamadı....

VEDALAŞMA BÖLÜMÜ: 

Filmlerde gördüğüm veda sahneleri ne kadar karizmatik,ne kadar hüzünlü oluyodu.Mesela caddenin sonuna geldiğimde elimi kaldırıp ‘’Taksiiiiiiiii’’ diye seslenip,taksiye binmeden önce son bir öpücükle ‘’Kendine iyi bak adios vela quetema sapronita veluez’’ demeye kalksaydım oracıkta Altın Ayı ödülümü alırdım.Gerçi ne söylediğimi bende bilmezdim,cidden ne demek acaba lan bu cümle?(şak diye soru sana) Herneyse ben fakirgillerden gelme bir yaban çiçeği olduğum için yaklaştım gelen körüklü otobüse.Hani belki otobüse binerken ‘’Elveda yiğidim ben artık senin için bir yabancıyım böhühü’’ dediğimde böğrü yanarda kendini körüklü otobüsün önüne neyin atar.Pehh nerde?Otobüse binmeye çalışırken döndüm ve sarılmak istedim son kez.Bi baktım yaşlı bi amca bana bakıyo ‘’Hadi hadi binmiceksen sıradan çık evladım’’ dedi.''Iyy Allah seni kahretsin bastonlu zebellak'' dedim içimden o sinirle.Döndüm,baktım son kez.Benim ki elinde telefona baka baka duraktan uzaklaşmaya başlamış bile.Bastonlu zebellağa sarılıp‘’Beni götürrr buradan noğloooorrr amcaağğ’’ diye diye ağlayabilirdim.Hiçbişe olmamış gibi otobüse bindim.Cam kenarına oturdum.Yüzümü sola çevirip bakmama kararı aldım.Ama dayanamadım.Otobüs hareket ederken son bi göz ucuyla baktım.Onun el salladığını gördüm.Aylar önce her buluştuğumuzda durakta bekleyip karşılayan insan şimdi ‘’hadi canım yol al’’ dermiş gibi beni uğurluyodu lan.İçim ‘’cızz’’ etti.Bu sefer içim ‘’cızz’’ edince aklıma mangal yaptığımız gün geldi.O günü hatırlayınca gecesinde konuştuklarımız,kahkahalarımız bla bla...Hayır hayır hayır! Hemen rotamı başka düşüncelere çevirdim.Otobüs yol aldı evime doğru gelmeye başladım...Artık tamamen yol benim,rota benim.. Hoşgeldin Single Kezban..ADİOS GENÇ ADAM VELA QUETEMA SAPRONİTA VELUEZ!!

KEZBAN ÖPER:)