Yorgunum

Sanki yazmak için yeni yeni adreslere ihtiyacım varmış gibi hissediyorum.Hani ümitsiz,garip,fukara hissettiğim günlerde gireceğim bambaşka bi bloğum olsun orda ağlaya ağlaya sümüklerimi çeke çeke 4-5 satır karalayayım.Yolda paramın 3te 2sini kırmızı kaleme,kalanının 4te 3ünü de kelek karpuza yatırdığım günler bambaşka bir sayfada borçlarımı harçlarımı döktüreyim bembeyaz ekranlara.Her konudan muzdarip,her durumdan yaralıyım.

Sabahları kalktığımda ilk söylediğim kelime ''İSTEMİYORUM'' olmamalı.Henüz neyi neden istemediğimi bile bilmezken...Daha yüzümü yıkamadan çiş yaparken göz açtırmayan çapaklarım çimento olmamalı gözlerime.Yorgunum...Biliyorum ve hissediyorum.Sanki sırtımda kiremitler kırmışlar,ve kafamın içinde logomatif trenler geçiyo arka arkaya.Dostlarıma kırılıyorum,anneme kırılıyorum,patronuma küsüm ve her sabah bindiğim vapurun kaptanına alınganım.Her durumda önce kendimi suçlamaya başlıyorum ''Evet Kezban senin kulağın kepçe diye otobüsü kaçırdın bak mutlu musun?'' diyorum.Sigaraya tekrar başladım.Ve tütüyorum.Ağzımdan boncuk boncuk dumanlar çıkarken gerginliğimin sise dönüştüğünü görüyorum sadece.Oooo evet önüm kapalı ilerleyebilirim.Herkesin dinlemesini istiyorum.Herkese ahkamlar keseyim,dırdırdır hiç susmayayım.Sonra sessizlik olsun bi bakmışsın kimse yok.Hani bi pokemon vardı ya şarkı söyleyip milletin uyumasına sebep olurdu.Evet o benim.

Reddettiklerime ''naber?'' diye mesaj atıyorum,sonra biraz ilgi gösterdiklerinde hoooop''Sen kimsin be adam?'' triplerine koşuyorum.İğrencim.Ama içten biriyim,samimiyetimin göstergesi yüzümün aldığı şekiller.Cidden orgazm olurken nasıl gözüküyorum? Komik? Canı yanan? Ruhsuz? Ateşli? Ne önemi var ki sadece 10 saniye sürüyor veya sürmüyor...Sonunda uyuyorum.Uyurken başımı yastığa koyduğum kişiye bakıyorum.''Kim lan bu?'' diyorum.Nerden tanıştım neden tanıştım?Sonra neler hissetmem gerektiğini düşünüyorum.BİNGO!Mutlu olmalıyım..

Çarşambaları sevmiyorum.Başlangıç ve bitişin tam ortasında diye.Yarısı gitmiş yarısı kalmış fifti fifti meselelere sıcak gözle bakamıyorum.Yorgunum...Biliyorum ve hissediyorum.Sanki sırtımda inşaat demirleri taşımışım,kafamın içinde bir anaokulu var ve hep tenefüsteler.Kendimi tekrar ediyorum.Mesela buna benzer bi satırı yine yazmıştım evet tam 21 satır yukarıda.Saydım.Sen sayma.Şu kontrolcü tavrımdan nefret ediyorum.Herkesin nasıl davranması gerektiğine,neye gülüp neye ağlayacaklarına karar vermek çok yorucu.Güven duygum sıfır.Garsonun siparişi tam ve doğru aldığına bile güvenmiyorum.Çünkü seni dinlemiyorlar.Hayır garsonlar değil insanlar.

Tutumlu değilim.Para kullanmasını da bilmiyorum.Bozukları sevmem.Ve de eski paraları.Çok zengin olmak istiyorum.Ama fakir mesleklere gönül veriyorum.Zooloji,topoloji,sismografik,çakmak sanatları öğretmeni olmak isterdim.Kimseye faydası dokunmayan meslekleri seviyorum.Sevildiği için yapılıyolar,ihtiyaç için değil.Hayvanlar bence harika.Bitkiler ise nefis.Fotosentez yapmak ya da eşeyli üremek isterdim.En azından ürerdim.Üremek istemiyorum.Üremek sıkıntı.Çocuk sevmiyorum zaten.Oyuncakları seviyorum.Sırf oyuncak alabilmek için çocuğumun olmasını isterdim.İp atlamayı bilmiyorum ve ortada sıçan oynamayı çok özledim.

Yorgunum...Biliyorum ve hissediyorum.Sanki sırtımda sigaralar söndürmüşler,kafamın içinde gülben ergen konseri varmış gibi.

KEZBAN ÖPER.